My Polyphonica

Φανταστική ιστορία για το ούτι που βρέθηκε στα σκουπίδια

Όταν το ούτι  πρωτοήρθε στην Ελλάδα άρχισε μία παράδοση. Κάθε γονείς έδιναν στα παιδιά τους το ούτι και εκείνα στα δικά τους...

Αυτό γινόταν για πολλά χρόνια μέχρι που ο τελευταίος άνθρωπος της οικογένειας δεν έκανε παιδιά. Αυτό στεναχώρησε πολύ την οικογένεια. Έτσι η παράδοση σταμάτησε. Το ούτι κατέληξε στο θησαυροφυλάκιο της οικογένειας.

Μετά από λίγα χρόνια ένας κλέφτης άνοιξε το θησαυροφυλάκιο της οικογένειας. Μαζί με όλα τα λεφτά πήρε και το ούτι. Αναρωτιόταν γιατί ήταν τόσο σημαντικό ένα απλό μουσικό όργανο. Έψαξε πληροφορίες για το ούτι και έμαθε πόσο παλιό ήταν. Σκέφτηκε πως αν το πουλούσε θα έβγαζε πολλά χρήματα. Όμως όταν το πήγε στην αγορά κανείς δεν έδειξε ενδιαφέρον. Ούτε που κοίταξαν το ούτι.

Απελπισμένος ο κλέφτης γύρισε στεναχωρημένος σπίτι του. Ένιωθε αδικημένος...τόσο πολύ ήθελε λίγα χρήματα. Τότε θύμωσε πολύ. Πήρε το ούτι και το έβαλε μπροστά από την πόρτα του ιδιοκτήτη του. Ο ιδιοκτήτης του όμως είχε φύγει.  Ο κλέφτης θύμωσε ακόμα περισσότερο. Τότε το πήρε και το πέταξε στα σκουπίδια. Όταν γύρισε σπίτι του μετάνιωσε και το πήρε ξανά στο σπίτι του. Το ούτι όμως ήταν ξεκούρδιστο. Τότε το ξαναπέταξε στα σκουπίδια.

Μετά από μερικές εβδομάδες το βρήκε η Σόνια. Το έφερε στο μάθημα και τότε όλοι μάθαμε την καταγωγή του.

Μάρτιος 2018

Φανταστική ιστορία της Ρωξάνης σχετικά με ένα ούτι που έφερε στο μάθημα του UKULELE η Σόνια και το οποίο είχε βρει στα σκουπίδια.

Γεια σας, είμαι ένα όργανο όμως δεν ξέρω το όνομά μου. Έχω πάρα πολλές χορδές και έχω και τρεις τρύπες. Εγώ έχω ταξιδέψει σχεδόν όλο τον κόσμο. Πρώτα ήμουν σε ένα εργοστάσιο μαζί με όλη την οικογένειά μου, μετά όμως βρέθηκα σε ένα μαγαζί με ένα σωρό άλλα όργανα τα οποία ήταν πολύ συμπαθητικά.

Κάποια μέρα όμως ένας πελάτης με αγόρασε αλλά επειδή δεν μπορούσε να με κουρδίσει με πέταξε στον δρόμο. Μετά με βρήκε μία κυρία που με έδωσε στον γιο της οποίος με κράτησε ως τα 18α γενέθλιά του όπου με πέταξε στη θάλασσα. Εκεί μια φάλαινα με έφαγε αλλά άρχισα να παίζω μουσική και με "έφτυσε" στο φεγγάρι. Εκεί συνάντησα τρεις εξωγήινους, τον Λάρι, τον Μπομπ και τον Γκάρι, και τους ζήτησα να με πετάξουν λίγο στη γη γιατί ήθελα ακόμα να μάθω το όνομά μου. Έτσι μόλις έφτασα ήταν νύχτα.. Έτσι λοιπόν έψαξα ένα σπίτι για να μείνω. Ήταν μπλε, βρόμαγε λίγο αλλά δεν πείραζε...Το επόμενο πρωί ξύπνησα και ήμουν στα χέρια ενός όμορφου κοριτσιού το οποίο χάιδευε τις χορδές μου λέγοντας στη μαμά του ότι με βρήκε στα σκουπίδια και μετά από λίγες μέρες βρέθηκα σε μία άιθουσα με πάρα πολύ μικρές κιθάρες και παιδιά τα οποία στην αρχή δεν ήξεραν τί είμαι αλλά μετά η δασκάλα τους το "γκούγκλαρε" και είδε ότι είμαι ούτι.

Φεβρουάριος 2018