Η Έλλη Γιαννάκη γεννήθηκε στη Γερμανία, πλάι σε μια ήσυχη λίμνη και μεγάλωσε στην Αθήνα, πάνω από μια θορυβώδη λεωφόρο και ίσως γι’ αυτό να εκτιμά βαθιά τις αντιθέσεις και τους χρωματισμούς που δημιουργούνται ανάμεσα τους.
Είναι απόφοιτη του Πειραματικού Μουσικού Λυκείου Παλλήνης και του Τμήματος Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαιδευτικού σχεδιασμού του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα μουσικής, σεμινάρια και master classes με δασκάλους διεθνούς φήμης στο παραδοσιακό τραγούδι, τη φωνητική, το ούτι, την πολίτικη λύρα, το φλάουτο με ράμφος και το σαξόφωνο.
Έζησε στη Ρόδο για αρκετά χρόνια, όπου εργάστηκε ως νηπιαγωγός και μουσικός στο πρόγραμμα «εκπαίδευση των παιδιών Ρομά», έργο του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Δίδαξε φλάουτο με ράμφος στο Ωδείο Corelli και αργότερα, επιστρέφοντας ξανά στην Αθήνα, μουσικοκινητική στα εκπαιδευτήρια Αργύρη-Λαιμού και στο νηπιαγωγείο «το κουκούτσι».
Συμμετείχε σε σχήματα παραδοσιακής, ανατολικής και παλαιάς μουσικής, καθώς και σε παραγωγές για την τηλεόραση και τον κινηματογράφο(Adaman : https://www.youtube.com/watch?v=WwhinKoGhZY https://www.youtube.com/watch?v=saPIi06MpOw La Galana :https://www.youtube.com/watch?v=N-IydPnODL0 https://www.youtube.com/watch?v=3P7GKCMUmu4 και άλλα.)
Το 2012 τα βήματά της την οδήγησαν στο International School of Storytelling, του Emerson College, στην Αγγλία. Εκεί γνώρισε την τέχνη της αφήγησης ιστοριών και καταγοητεύτηκε. Από τότε πραγματοποιεί παραστάσεις λέγοντας ιστορίες και φυσικά, παίζοντας μουσική στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Παράλληλα, σχεδιάζει και εμψυχώνει ποικίλα εκπαιδευτικά προγράμματα. Mεταξύ αυτών, ήταν τα Εργαστήρια Αυτοβιογραφικής Αφήγησης στις γυναικείες φυλακές Θήβας (συνεργασία με το “Caravan Project”) και το Διαγενεακό Εργαστήριο Αφήγησης “Μια ζωή κι έναν καιρό”, στα πλαίσια των εκπαιδευτικών και κοινωνικών δράσεων της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
Η μέθοδοι της μουσικής διδασκαλίας που επιλέγει, έχουν έντονο το στοιχείο της βιωματικής προσέγγισης και ως βάση τους τη συνεργατική και την κοινωνικο-συναισθηματική μάθηση. Θεωρεί, ότι τόσο τα συναισθήματα, όσο και οι αισθήσεις, παίζουν σημαντικό ρόλο στη γνωστική ικανότητα και κάνουν την εκπαιδευτική διαδικασία να κυλά αβίαστα, δημιουργώντας νέα κίνητρα για έμπνευση, ανακάλυψη και έκφραση.
Αν και η εκπαιδευτική της πρακτική εμπεριέχει συχνά φωνητικές τεχνικές, ρυθμούς, αναλυμένα γυρίσματα και στολίδια από τις διάφορες μουσικές παραδόσεις του πλανήτη, αυτό που κάνει στην πραγματικότητα, είναι να εξερευνά την επιρροή που έχει η καλλιέργεια της μουσικής πάνω στη φαντασία και της φαντασίας πάνω στη μουσική. Πιστεύει, πως κάπου ανάμεσα τους βρίσκεται το κλειδί ενός αόρατου βασιλείου που γεννά τα όνειρα, κάνει τα αδύνατα δυνατά, φέρνει τους ανθρώπους κοντά και τους επιτρέπει να τραγουδούν με χαρά τη διαφορετικότητα τους.