Η Μυρτώ Τίκωφ γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος του Μουσικού Σχολείου Παλλήνης, του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) και του Dipartimento di Storia delle Arti e Conservazione dei Beni Artistici του Πανεπιστημίου Ca’Foscari της Βενετίας. Μελέτησε μουσικοπαιδαγωγική, Orff, Dalcroze και Kodaly στο ομώνυμο Ινστιτούτο στο Kecskemet της Ουγγαρίας, κλασικό πιάνο και θεωρητικά στο Ωδείο Κ. Ματσίγκου στη Θεσσαλονίκη και jazz πιάνο και θεωρία στο Muse.gr στην Αθήνα και στο Swiss Jazz School του Πανεπιστημίου της Βέρνης. Παράλληλα με τις σπουδές της παρακολούθησε σεμινάρια χορού και αυτοσχεδιασμού στην κίνηση.
Από το 2002 εργάζεται στην προσχολική και πρωτοβάθμια εκπαίδευση (εκπαιδευτήρια «Νέα Γενιά Ζηρίδη» και «Αργύρη-Λαιμού»), όπου και είναι διορισμένη. Έχει διδάξει στο ωδείο και την παιδική χορωδία Ζηρίδη, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Νίκου Κυπουργού (2007-2013). Δισκογραφία: «Τα εγγύς και τα πέραν» (Ν. Κυπουργός, Universal 2009), «Η επιστροφή του τεμπέλη δράκου» (Γ. Χατζηπιερής, Universal 2009).
Το 2010 ίδρυσε μαζί με τη μουσειολόγο-συγγραφέα Άλκηστη Χαλικιά την «Άκου-Κοίτα: πρωτοποριακά προγράμματα τέχνης», ένα εργαστήριο με εκπαιδευτικά προγράμματα ανάπτυξης της δημιουργικότητας μέσα από τις τέχνες. www.akoukoita.gr
Από το 2014 συνεργάζεται με τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα βιωματικής μάθησης «Σύγχρονη Τέχνη: Πρώτα ζεις, μετά κατανοείς». Εκπαιδευτικά προγράμματα SGT 2014-2015 (βλ. σελ. 10-11) Εκπαιδευτικά προγράμματα SGT 2015-2016 (βλ. σελ. 14-15)
Ως πιανίστα συμμετέχει σε ποικίλα μουσικά σχήματα. Δισκογραφία: «Τραγουδάκια Γάλακτος» (Άλ. Χαλικιά, Μ. Χαλκουτσάκη, Legend 2008), «Γλυκό Πρωί» (Μ. Ρίζου, Phonograph 2013), «Έξω από εσένα» (Γ. Ζαχαρόπουλος, Digital Album, 2015).
Η Μυρτώ, ασχολείται με τη μουσική από πολύ μικρή ηλικία. Το καλλιτεχνικό οικογενειακό περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε, τροφοδότησε τις αναζητήσεις της στο χώρο της μουσικής και μουσικοπαιδαγωγικής. Έτσι, τα διαφορετικά μουσικοπαιδαγωγικά συστήματα αλλά και ο κόσμος του αυτοσχεδιασμού μέσα από τη μουσική jazz και το χορό, αποτέλεσαν εργαλεία για την ανάλυση, εμβάθυνση και κωδικοποίηση της μουσικής γνώσης. Θεωρεί ότι οι μέθοδοι μουσικής διδασκαλίας που υπάρχουν δεν είναι ανταγωνιστικές, αλλά αντιθέτως μπορούν, αν χρησιμοποιηθούν σωστά, να οδηγήσουν σε μια πολύπλευρη προσέγγιση της μουσικής. Επιπλέον, πιστεύει ότι μέσα από την επαφή με τη μουσική κουλτούρα των λαών, τα παιδιά μπορούν, βιώνοντας την πολυπολιτισμικότητα, να γίνουν ευσυνείδητοι πολίτες του κόσμου.